ลูกจะดำรงชีวิตในอนาคตได้ด้วยตนเองหรือไม่นั้น อันที่จริงแล้ว “เรา” เป็นผู้กำหนด
หากในวันนี้ เราได้เริ่มต้นลงมือทำสิ่งที่ถูกต้องเพื่อลูกแล้ว และทำอย่างมีเป้าหมายที่จะช่วยลูกเรื่องการแก้ไขอาการ สร้างเสริมพัฒนาการ และปรับพฤติกรรม ในที่สุด ลูกของเราจะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุขมากยิ่ง ๆ ขึ้น
การลงมือทำของเรานั้น เราต้องทำอย่างจริงจังด้วยความสม่ำเสมอ ทำต่อเนื่องและยาวนานมากพอ เราต้องไม่ถอดใจกลางคัน เพื่อในที่สุด ลูกจะเติบโตได้อย่างมีคุณภาพ สามารถช่วยเหลือตนเองในกิจวัตรประจำวัน มีส่วนช่วยดูแลบ้านในฐานะของสมาชิกที่มีคุณค่าของครอบครัว และหากลูกมีศักยภาพในการเรียนรู้ อีกทั้งไม่มีอุปสรรคด้านพฤติกรรม ลูกก็จะเรียนรู้ในระบบได้ มีอาชีพการงานตามศักยภาพของลูก มีงานอดิเรกทำในยามว่าง และใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้
เราเป็นผู้กำหนด…
เริ่มต้นไม่ยาก แค่ต้องตอบตนเองให้ได้ว่า…ในวันนี้…เราได้ทำสิ่งที่ถูกต้องอันจะส่งผลให้ลูกดำรงชีวิตในอนาคตได้ด้วยตนเองแล้วหรือยัง….?
Photo Credit: Kevin Gent | Unsplash
