หลาย ๆ ครั้งในชีวิตเรา เราได้ใช้คำพูดเป็นอาวุธที่มีอานุภาพร้ายแรงในการทำร้ายใจคนได้ทั้งในระยะใกล้และไกล ซึ่งบาดแผลและความเจ็บปวดที่เกิดจากการทำร้ายด้วยคำพูดของเรานั้นจะทิ้งร่องรอยไว้อย่างยาวนาน
คนที่ถูกคำพูดของเราทำร้ายได้อย่างแสนสาหัสมากที่สุด มักเป็นคนรอบข้าง สามีเรา ภรรยาเรา พ่อแม่พี่น้องของเรา รวมถึงลูก ๆ ของเราด้วย
สำหรับลูก ๆ นั้น เราควรระลึกให้ได้เสมอว่าพวกเขายังอ่อนวัย อ่อนประสบการณ์ มองโลกด้วยสายตาแบบเด็ก ๆ พวกเขาจึงทำสิ่งต่าง ๆ ผิดพลาด ไม่ได้ดั่งใจของเราสักเท่าไรนัก
เมื่อระลึกได้เช่นนั้น เราจะ “ระวังใจ ระวังคำพูด” เพื่อให้โอกาสลูกได้เติบโตในบรรยากาศที่ดี
หากลูกทำผิด พลาด และพลั้งไป เราจะนิ่งเพื่อคิดสักนิดก่อนว่าภาพของพฤติกรรมที่เราอยากเห็นจากลูกคืออะไร นิ่งคิดโดยไม่ดุ ติเตียน ตักเตือน หรือบ่น
จากภาพของพฤติกรรมที่เราอยากเห็น เราจะพูดถึงสิ่งนั้นให้ลูกฟังสั้น ๆ พูดให้ลูกเห็นภาพชัดที่สุด พูดและสื่อสารกับลูกด้วยความเข้าใจและเมตตา
เราจะเป็นพ่อแม่ที่บ่นน้อยลง และเปลี่ยนคำตำหนิติเตียนเป็นคำแนะนำสั้น ๆ ที่ช่วยให้ลูกมองเห็นภาพพฤติกรรมดี ๆ ที่เราต้องการให้ลูกทำอย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น
เราจะสบตาและยิ้มให้กำลังใจลูกว่า “พ่อแม่เชื่อมั่นว่าลูกจะทำสิ่งนั้นได้อย่างแน่นอน”
ระวังใจ…ระวังคำพูด…ให้โอกาสลูกได้เติบโตในบรรยากาศที่ดี
Photo Credit: Ankebi Photography | Unsplash
