A: หากพ่อแม่มีความสงสัยในความผิดปกติทางพัฒนาการของลูก เช่น ไม่พูดเมื่อถึงอายุที่ควรพูด มีพฤติกรรมบางอย่างที่ผิดปกติ ไม่ควรนิ่งนอนใจ ควรรีบไปปรึกษาแพทย์ ไม่ว่าจะเป็นแพทย์ทางด้านพัฒนาการ หรือ จิตเวชเด็ก การช่วยเหลืออย่างเหมาะสมและทำตั้งแต่อายุยังน้อยเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง

โรคที่มักพบในเด็กที่มีพัฒนาการหลายด้านบกพร่อง ได้แก่

Pervasive Developmental Disorder (PDD)  โรค PDD คือกลุ่มโรคที่ทำให้เด็กมีความบกพร่องทางพัฒนาการร่วมกันหลายด้าน

Autistic Disorder  โรคออทิสติก เป็นโรคหนึ่งในกลุ่ม PDD เกิดจากความผิดปกติของสมอง โดยแสดงพัฒนาการที่บกพร่องออกมา 3 ด้านใหญ่ ๆ คือ

1. พัฒนาการทางสังคม เช่น

• ไม่มีความสนใจร่วมกับผู้อื่น (Joint Attention)
• ห่างเหิน ไม่ค่อยมีปฏิกิริยาต่อผู้คน
• ชอบอยู่คนเดียว ไม่ยอมเล่นกับเพื่อน
• สนใจสิ่งของมากกว่าคน

2. พัฒนาการทางการสื่อภาษา เช่น

• พูดช้า หรือ พูดไม่ได้เลย
• มีภาษาแปลกๆ ของตัวเอง
• ชี้หรือขอไม่เป็น แต่จะใช้วิธีดึงมือคนไปที่สิ่งนั้น
• ไม่สามารถสานการสนทนากับผู้อื่น เฃ่น พูดแต่สิ่งที่ตนเองสนใจ ไม่คงการสนทนาอยู่ในเรื่องที่อีกฝ่ายสนทนาด้วย

3. พัฒนาการทางอารมณ์และพฤติกรรม เช่น

• มีการแสดงอารมณ์ที่น้อยเกินไป เช่น สีหน้าเรียบเฉย
• บางครั้งมีการแสดงอารมณ์ที่รุนแรงเกินไป เช่น ร้องไห้รุนแรง ยาวนาน ผิดธรรมดา
• มีการเคลื่อนไหวของร่างกายที่ผิดปกติ เช่น มีพฤติกรรมการกระตุ้นตนเอง เล่นมือ เดินเขย่ง
• ระบบรับสัมผัสไวเกินไป หรือ น้อยเกินไป เช่น รับเสียงได้ดีเกินปกติ ไม่ชอบเสียงดัง ชอบเลี่ยงพื้นผิวบางอย่าง หรือ เข้าหาพื้นผิวบางอย่าง มากเกินไป
• ปรับตัวยาก
• ซนมาก สมาธิสั้น
• อาจสนใจสิ่งของแต่เป็นการเล่นอย่างไม่มีความหมาย เช่น สนใจล้อรถ เล่นหมุนล้อรถแทนที่จะเอาเล่นอย่างมีความหมาย

High Function Autism กลุ่มออทิสติกที่มีอาการค่อนข้างดี ไม่มีภาวะปัญญาอ่อน

Asperger’s syndrome เป็นความผิดปกติทางพัฒนาการแบบหนึ่งในกลุ่มของ Pervasive Developmental Disorder (PDD) และมีความบกพร่อง 3 ด้านใหญ่ๆ เช่นเดียวกับกลุ่ม Autistic แต่ มักมีทักษะทางภาษาดีกว่า มี IQ ดีกว่า บุคคลที่เป็นก็ตระหนักว่าตนเองมีปัญหา แต่มีปัญหาในการสร้างปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นหรือไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์ทางสังคมได้ อาจดูเป็นคนแปลกๆ และมีพฤติกรรมแยกตัวชอบอยู่คนเดียว

Global Delay Development เด็กที่มีพัฒนาการโดยรวมช้าทุกด้าน รวมทั้งพัฒนาการกล้ามเนื้อมัดใหญ่และมัดเล็ก

Attention Deficits and Hyperactivity Disorder โรคสมาธิสั้น อาการที่สำคัญของเด็กกลุ่มสมาธิสั้นแบ่งออกได้เป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ คือ

1. อาการซนมากกว่าปกติ (Hyper Activity) ลักษณะความซนจะมากกว่าเด็กทั่วๆไป ไม่อยู่นิ่ง อยู่ไม่เป็นสุข
2. อาการสมาธิสั้น (Attention Deficit) เด็กขาดการจดจ่อและมีปัญหาการคงสมาธิในสิ่งที่กำลังกระทำ ทำงานไม่ค่อยเสร็จ หรือใช้เวลานาน เด็กจะมีความวอกแวกง่าย แม้แต่สิ่งเร้าเล็กๆน้อยก็สามารถทำให้เด็กเสียสมาธิได้ เช่น เสียงของตก คนเดินผ่าน เป็นความไวต่อสิ่งเร้าภายนอกโดยผ่านทาง ตา / หู หรืออาจเกิดจากสิ่งเร้าภายในตัวของเด็กเอง ในกรณีนี้จะแสดงออกในลักษณะอาการเหม่อลอย นั่งนิ่งๆ เป็นระยะเวลานานๆ เหม่อบ่อย
3. อาการหุนหันพลันแล่น ขาดความสามารถในการควบคุมตนเอง (Impulsive) เด็กมักจะแสดงออกในลักษณะที่รอคอยไม่เป็น รีบเร่ง เช่น ชอบพูดแทรก พูดโพล่งออกมาโดยไม่ทันฟังคำถาม หุนหันพลันแล่น อารมณ์ร้อน เล่นกับเพื่อนแรง เคลื่อนไหวอย่างไม่มีจังหวะจะโคน

**เด็กอาจมีลักษณะอาการครบทั้ง 3 กลุ่มได้ หรือ อาจมีลักษณะใดลักษณะหนึ่งที่เด่นหรืออาจมีลักษณะเด่นร่วมกันหลายอาการ

Attention Deficits Disorder (ADD) โรคสมาธิสั้น มีปัญหาในการจดจ่อและไม่สามารถคงสมาธิในสิ่งที่กำลังทำ

Attention Deficits Hyperactivity Disorder (ADHD) โรคสมาธิสั้นที่มีอาการซน อยู่ไม่สุข ร่วมด้วย

A: ทางการแพทย์สรุปว่าโรคออทิสติกเป็นโรคที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่การช่วยเหลือที่เหมาะสมจะทำให้น้องค่อยๆ มีพัฒนาการที่ดีขึ้น และการช่วยเหลือตั้งแต่อายุยังน้อยจะช่วยเพิ่มโอกาสให้เด็กมีพัฒนาการที่ใกล้เคียงกับปกติได้

A:  เป็นปกติที่พ่อแม่จะรู้สึกสับสน ไม่รู้จะไปทิศใด จะเริ่มต้นอย่างไร ปัจจุบันมีหน่วยงานที่สามารถให้ความช่วยเหลือได้ทั้งภาครัฐและเอกชน  และมีแหล่งข้อมูลที่น่าสนใจเป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นหนังสือ, Internet ฯลฯ การหาข้อมูลจากแหล่งข้อมูลต่างๆ จะช่วยให้พ่อแม่เข้าใจลูกและเริ่มต้นได้ดียิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม  การรับข้อมูลมากจนเกินไป อาจทำให้รู้สึกสับสนและวิตกกังวลมากขึ้น พ่อแม่จึงควรหาข้อมูลอย่างมีสติ มุ่งหาวิธีช่วยเหลือลูก มากกว่า จะวิตกกังวล คิดวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิจารณญาณและสัญชาตญาณของการเป็นพ่อแม่มากกว่าเลือกตามผู้อื่น ช่วยเหลือลูกบนพื้นฐานของความเป็นจริงมากกว่าจะเลือกตาม “ความต้องการ” ของพ่อแม่

A: ในความเป็นจริงแล้ว การเข้าสู่กระบวนการฝึก เป็นเพียงแต่การผ่านกระบวนการการกระตุ้นพัฒนาการในด้านต่างๆ อย่างสม่ำเสมอและมีความซ้ำเพียงพอที่จะช่วยให้น้องมีพัฒนาการที่ดีขึ้น ดังนั้นในน้องที่มีระดับอาการน้อยจะเห็นผลการกระตุ้นพัฒนาการเร็วและสามารถเข้าสู่การเรียนร่วมอย่างมีความหมายได้เร็วขึ้น

เป้าหมายของการกระตุ้นพัฒนาการคือการพยายามส่งน้องกลับเข้าสู่สังคมให้เร็วที่สุด ดังนั้นเมื่อน้องมีพัฒนาการที่ดีขึ้นในระดับหนึ่งคุณครูจะเริ่มวางแนวทางการส่งต่อเข้าเรียนร่วมต่อไป